آزمایش‌هایی که روی موش‌ها و خرگوش‌ها انجام شده، نشان می‌دهد روش جدیدی برای انتقال مستقیم داروهای ضد سرطان به اندام‌های داخلی و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده توسعه یافته است. این روش که «چاپ صوتی بافت عمیق داخل بدن» (DISP) نام دارد، مبتنی بر تزریق یک جوهر زیستی خاص به بدن است. ترکیبات این جوهر بسته به نوع کاربرد درمانی ممکن است متفاوت باشند، اما در تمام موارد، زنجیره‌های پلیمری و عامل‌های پیوندی، بخش جدانشدنی آن را تشکیل می‌دهند که در نهایت ساختار را به شکل هیدروژل در می‌آورد.

برای جلوگیری از تشکیل زودهنگام هیدروژل، عامل‌های پیوندی درون ذرات چربی‌مانندی به نام لیپوزوم محصور شده‌اند. این ذرات دارای پوسته‌ای هستند که تنها در دمای ۴۱.۷ درجه سانتی‌گراد — کمی بالاتر از دمای طبیعی بدن — شروع به نشت و آزادسازی مواد می‌کنند. در این فناوری، محققان به رهبری پژوهشگران مؤسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) از یک اشعه اولتراساوند متمرکز برای گرم کردن دقیق لیپوزوم‌ها و ایجاد حفره‌هایی در آن‌ها استفاده کردند. این فرآیند باعث آزاد شدن عامل‌های پیوندی و تشکیل هیدروژل دقیقاً در محل مورد نظر می‌شود.

در گذشته برای چاپ سه‌بعدی هیدروژل‌ها درون بدن از نور مادون قرمز استفاده می‌شد، اما به دلیل نفوذپذیری محدود این نور که فقط به بافت‌های سطحی می‌رسد، کاربرد آن در اعضای عمیق‌تر محدود بود. در مقابل، امواج اولتراساوند توان نفوذ به عمق بیشتری از بدن را دارند و امکان چاپ مواد زیستی در بخش‌های درونی را فراهم می‌کنند.

وی گائو، از مهندسان زیستی مؤسسه فناوری کالیفرنیا می‌گوید: «نور مادون قرمز توان نفوذ محدودی دارد و تنها تا زیر پوست می‌رسد. اما اولتراساوند می‌تواند به بافت‌های عمیق‌تر نفوذ کند و مواد مختلف را برای کاربردهای گوناگون چاپ کند.» محققان در این پژوهش توانستند با کنترل دقیق اشعه اولتراساوند، اشکال پیچیده‌ای مانند ستاره و قطره آب را به‌صورت سه‌بعدی درون بدن چاپ کنند. این فناوری، افق‌های جدیدی را در درمان‌های هدفمند، ترمیم دقیق بافت‌ها، و حتی دارورسانی هوشمند به روی محققان می‌گشاید. 
منبع: خبرگزاری مهر