پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که می‌تواند تأثیر چشمگیری بر کیفیت زندگی داشته باشد. بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس، سطح چربی بدنشان نیز بالاست؛ این در حالی است که کاملاً اثبات شده افزایش سطح چربی بدن، خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد. هنوز ارتباط نحوه توزیع چربی در بدن و ژنتیک با این بیماری مشخص نیست.

اکنون یافته‌های جدید پژوهشگران نشان می‌دهد که چربی مرکزی بدن، به‌ویژه چربی اطراف شکم، در مقایسه با چربی کل بدن، احتمال ابتلا به پسوریازیس را به‌ویژه در زنان افزایش می‌دهد. ارتباط میان چربی مرکزی بدن و ابتلا به پسوریازیس ارتباطی به استعداد ژنتیکی ندارد و چربی شکمی یک عامل خطر مستقل محسوب می‌شود. این پژوهشگران داده‌های مربوط به بیش از ۳۳۰ هزار نفر، که در بانک اطلاعات پزشکی (بیوبانک) انگلیس ثبت شده بود، را بررسی کردند.

از میان این افراد، بیش از ۹ هزار نفر به پسوریازیس مبتلا بودند. آن‌ها ۲۵ معیار مختلف چربی بدن را با استفاده از روش‌های سنتی و روش‌های تصویربرداری پیشرفته، بررسی و چگونگی ارتباط هرکدام از آن‌ها با پسوریازیس را ارزیابی کردند. دکتر رَوی رَمسور (Ravi Ramessur)، از دانشگاه کینگز کالج لندن، توضیح می‌دهد: یافته‌های ما نشان می‌دهد هنگامی که سخن از پسوریازیس به میان می‌آید، محل ذخیره چربی در بدن اهمیت پیدا می‌کند و به نظر می‌رسد که چربی مرکزی، به‌ویژه چربی دور کمر، در این میان نقشی اساسی ایفا می‌کند. این یافته‌ها در زمینه شناسایی افرادی که مستعد ابتلا به پسوریازیس هستند یا ممکن است این بیماری را شدیدتر تجربه کنند، مفید هستند؛ همچنین به ما در نحوه طراحی راهبردهای پیشگیری و درمان کمک می‌کند. 
منبع: خبرگزاری ایرنا