حلوایی با مدرک دکتری تخصصی بیولوژی تولید مثل از دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد درباره این طرح توضیح داد: انجماد اسپرم، یک روش مؤثر برای مدیریت و حفظ باروری در مردان است. درمان‌هایی مانند شیمی‌درمانی و رادیوتراپی که برای سلول توکسیک هستند و همچنین برخی عمل‌های جراحی، ممکن است سبب آسیب به ارگان‌های تولیدمثلی و اختلال در عملکرد انزالی شوند، که انجماد اسپرم می‌تواند راه حل مناسبی برای حفظ باروری در آن‌ها باشد.

وی افزود: از انجماد می‌توان برای جلوگیری از انجام بیوپسی‌های مکرر از بیضه و اپی‌دیدیم در مردان آزواسپرم و همچنین به‌عنوان منبع ذخیره اسپرمی برای مردانی که می‌خواهند تحت درمان‌های کمک باروری قرارگیرند، استفاده کرد. این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: اصلی‌ترین مشکل در ذخیره‌سازی اسپرم به روش انجماد، از دست دادن زنده‌مانی اسپرم در حین روند انجماد یا ذوب است، که این از دست دادن زنده‌مانی با نشتی غشاء اسپرم در اثر پراکسیداسیون فسفولیپیدهای غشایی در ارتباط است.

وی تأکید کرد: انجماد، جزء جدانشدنی مراکز درمان ناباروری در سراسر دنیاست. علی‌رغم اینکه انجماد تخمک و جنین به موقعیت قابل قبولی رسیده است اما نتایج انجماد اسپرم به‌دلیل ویژگی‌های خاصی که دارد مانند ساختار خاص غشا اسپرم و حساسیت بالا به اکسیداسیون لیپیدی، میزان کم سیتوپلاسم و در نتیجه ظرفیت پایین آنتی‌اکسیدانی و وجود تعداد زیاد میتوکندری که منبعی برای تولید ROS محسوب می‌شود، هنوز قابل قبول وایده‌آل نیست.

وی درباره اهداف انجام این طرح گفت: هدف از انجام این طرح بهینه‌سازی محیط محافظ انجماد اسپرم با استفاده از لسیتین است که می‌تواند با استفاده از خصوصیاتی که در بالا اشاره شد مانند ترکیب مناسب لیپیدی برای استفاده اسپرم جهت بازسازی غشا حین انجماد، جلوگیری از پراکسیداسیون لیپیدی غشا و پوشش و تعامل مناسب با غشا اسپرم، از آسیب‌های انجماد روی اسپرم جلوگیری کند.

حلوایی در پایان خاطر نشان کرد: این مطالعه می‌تواند محیط محافظ انجماد جدیدی برای اسپرم انسان معرفی نماید که جایگزین محیط‌های فعلی شود و همچنین با ثبت پتنت داخلی و بین‌المللی منجر به تولید داروی جدید محافظ انجماد شود که می‌تواند در صورت تولید انبوه هم نیاز کشور را در این مرتفع سازد و هم با صادرات به ارزآوری کمک کند. 
منبع: خبرگزاری ایرنا