مهاجرت کارکنان حوزه سلامت همواره به عنوان یکی از گلوگاه‌های این حوزه مطرح بوده‌است و از این رو، بررسی چرایی این امر نیازمند درک عمیق و برنامه‌ریزی دقیق در این عرصه است. در سال‌های اخیر، خروج اعضای سازمان نظام پزشکی از کشور با شیب صعودی قابل توجهی روبرو بوده برای مثال این رقم از ۷۵۳ نفر در سال ۱۳۹۷ به ۷۰۰۸ نفر در سال ۱۴۰۲ رسید اما خوشبختانه، با اقدامات انجام شده، این میزان در سال ۱۴۰۳ با کاهش ۱۸ درصدی همراه شده است.

جزئیات این کاهش، به همراه تحلیل‌های آماری و نکات ضروری، در ادامه این گزارش ارائه شده است. گزارش حاضر، به عنوان مبنای آماری، جهت تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در سطوح کلان کشور، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این اطلاعات به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا با دیدی دقیق‌تر و جامع‌تر، به تدوین برنامه‌هایی برای حفظ و نگهداشت نیروهای متخصص حوزه سلامت بپردازند. مهاجرت نیروی متخصص حوزه سلامت، البته خاص جامعه ما نیست و در سال‌های اخیر، به یکی از چالش‌های اساسی نظام‌های بهداشتی و درمانی در سراسر جهان تبدیل شده است. پیش‌بینی‌های سازمان جهانی بهداشت نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۳۰، کمبود جهانی نیروی کار در بخش سلامت به ۱۵ میلیون نفر خواهد رسید. این کمبود، به‌ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، بیشتر احساس خواهد شد.

تخمین‌ها نشان می‌دهد که در انتهای سال ۲۰۲۴، ایالات متحده آمریکا شاهد کمبود بیش از ۶۴۰۰۰ نفر پزشک بوده است و این رقم تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۱۲۰ هزار نفر خواهد رسید. این آمار، نشان‌دهنده وسعت چالش کمبود نیروی متخصص در حوزه سلامت در سطح جهانی است. بر اساس بررسی‌ها، از ابتدای سال ۲۰۰۰، اقتصاد حوزه سلامت در مقایسه با بخش‌های کشاورزی و صنایع، رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است و این روند تا سال ۲۰۳۰ ادامه خواهد داشت.

این به معنای افزایش روزافزون تقاضا برای نیروی کار در بخش سلامت خواهد بود و اهمیت حفظ و جذب نیروهای متخصص در این حوزه را بیش از پیش نمایان می‌سازد. مطالعات نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی-اقتصادی، شرایط کاری بهتر، فرصت‌های پیشرفت حرفه‌ای و امنیت شغلی، از مهم‌ترین دلایل مهاجرت متخصصان سلامت هستند. توجه به این عوامل و تلاش برای بهبود شرایط در این زمینه‌ها، می‌تواند به کاهش روند مهاجرت و حفظ نیروهای متخصص در کشور کمک کند.

با توجه به اهمیت حیاتی نیروی متخصص در حوزه سلامت و چالش‌های جهانی مرتبط با کمبود این نیرو، لازم است تا با تکیه بر آمارهای دقیق و تحلیل‌های کارشناسانه، برنامه‌هایی جامع و موثر برای حفظ و نگهداشت این نیروها در کشور تدوین و اجرا شود. کاهش ۱۸ درصدی مهاجرت در سال ۱۴۰۳، نشان‌دهنده تاثیر مثبت برخی از اقدامات انجام شده است، اما برای دستیابی به نتایج مطلوب‌تر، تلاش‌های بیشتری مورد نیاز است. 
منبع: خبرگزاری مهر